Mamo - kim zostanę w przyszłości?

Jeśli ktoś z nas zapragnął zostać weterynarzem - spoko - wystarczyło, że skupi się on na nauce i będzie kontynuował ją w liceum na odpowiednim profilu. Jeśli zaś komuś zamarzyło się zostać fryzjerem, dla niego także odnajdywało się adekwatne tory w edukacji. W ósmej klasie (tej pierwszej, przywróconej) z każdej strony atakowały nas natrętne pytania o przyszłość, a my baliśmy się odpowiadać (bo naturalnie, wielu z nas za nasze wybory krytykowano), lecz mimo to zawsze staraliśmy się przełamywać i oznajmiać światu: Mam piętnaście lat, jestem prawie dorosły. Wiem, kim zostanę w przyszłości. Sama wówczas chwaliłam się zdecydowaną postawą i ogłaszałam każdemu napotkanemu członkowi rodziny, że zmieniłam zdanie o sto osiemdziesiąt stopni i biologia nie robi na mnie już żadnego wrażenia. A rodzina, w odpowiedzi, wytrzeszczała na mnie oczy.

Szkoła średnia

Szkoła średnia jest fascynującym okresem - a przynajmniej jej początek, kiedy dopiero pozwalamy otoczeniu na to, by nas zaszufladkowało - ponieważ definiujemy się na nowo poprzez swoje czyny, zachowanie czy manifestowanie swoich zainteresowań i wartości. Dajemy sobie w ten sposób szansę na to, by przekonać się, jak wyglądamy w oczach innych i czy faktycznie pasuje nam obrana ścieżka rozwoju. Dla mnie okres licealny okazał się być przyjemną, kolorową bańką, w której ułożyłam się pięknie i wygodnie, sądząc, że w tej pozycji pozostanę już na zawsze. A po maturze bąbel nagle pękł i spadłam na twardy ląd.

Polski ląd

Na polskim lądzie nie wszystko działa zgodnie z naszymi przypuszczeniami i pragnieniami; tutaj postanowienia i pragnienia weryfikuje czas. Węszy się tu za godnym wynagrodzeniem i nie po to, by żyć w luksusie, a po to, by osiągnąć względny spokój - do takich wniosków można dojść, gdy analizujemy sytuację naszych rodziców. Co jednak z absolwentem liceum, który cztery lata temu tak bardzo pragnął się kształcić i poszerzać horyzonty? Czekają go studia (jeśli to zgodne z jego wielkim planem na przyszłość i może on liczyć na wsparcie) albo wiadro zimnej wody na głowę: praca niejasna i przerażająca, bo skrywająca w sobie pułapki, na jakie młody człowiek bywa nieprzygotowany.

Inne lądy

Obecna sytuacja przysparza młodym ludziom wiele zmartwień. Jeszcze dekadę temu oczywistym wydawał się fakt, że każdy z nas ukończy szkołę, wykształci się, postawi sobie dom i w Święta będzie wsiadał do własnego samochodu, by odwiedzić rodzinę mieszkającą kilka godzin dalej. Dziś jednak coraz większa część młodych podważa swoje ambicje z przeszłości i sielankowa wizja związania swojego losu z ojczyzną staje się z dnia na dzień coraz bardziej mętna. Bo z pewnością są na świecie miejsca, które mogą okazać się nam bliższe, bardziej przyjazne i wspierające. Decyzja pozostaje trudna: rocznik 04 od roku jest pełnoletni, więc w zasadzie mamy ogromny wpływ na to, gdzie się znajdujemy, i w jakich warunkach żyjemy, jednak tak maluje się wyłącznie teoria. W praktyce niełatwo jest oszacować swoją przyszłość racjonalnie i na zimno; jesteśmy tylko ludźmi i jesteśmy skrępowani przez uczucia, przyzwyczajenia, a także relacje. Wydaje mi się, że wielu z nas wciąż wierzy, że jeszcze coś się odmieni, a przyszłość czekająca nas i następne pokolenia nie będzie znajdowała się dłużej pod znakiem zapytania. Czy boimy się tego, co nas czeka? Czy negujemy rzeczywistość nachodzącą nas z każdej strony? Odpowiedź brzmi następująco: tak. Dlaczego? Ponieważ nikt nigdy skutecznie nam nie wyjaśnił, jak żyć i jak się w Polsce odnaleźć.